کمتر چهره ای را این روزها می شود پیدا کرد که خبر خیلی خوشی را بهترین خبرش برگزیند. لیلی گلستان هم از این دور خارج نیست، خیلی رمقی ندارد، تصور چهره پر آرامش و خندان گلستان در این حال کمی سخت است.
این نقاش و مترجم اما از کسالت می گوید، از امیدی که این روزها کمتر دارد؛ «این روزها نمایشگاه کتاب کیش برگزار می شود که در واقع امید ندارم بهتر از سال های گذشته باشد، سال گذشته کتاب «میرا»ی من بعد از چاپ سیزدهم چهاردهم در صبح افتتاح نمایشگاه بدون هیچ دلیل خاصی برای همیشه لغو مجوز شد.»
او می گوید: «امیدوار است کتاب های دیگری هم امسال به این سرنوشت کشنده «میرا» دچار نشوند.» اما یکباره از گفته اش پشیمان می شود: «واقعاً امیدی به بهتر شدن وضع موجود در عرصه فرهنگ و هنر ندارم و نقطه روشنی نمی بینم.» گلستان، سال گذشته را از لحاظ اجتماعی سال بدی می بیند: «سال گذشته هم از لحاظ اجتماعی بد بود هم در حوزه فرهنگی کتاب های زیادی لغو مجوز شدند یا اصلاً مجوز نگرفتند یا اصلاحاتی به آنها داده شد که صحیح نبود مراعات شود.»
اینگونه است که خبر خوشی لاقل برای خودش نمی بیند، غیر از اینکه کتاب نیچه به چاپ دوم رسیده و کتاب «بیگانه» هم در مدت کوتاهی به چاپ جدید رسیده، اینها خوشحالش می کنند اما معتقد است این خوشحالی شخصی کفاف نمی کند و خوشحالی باید عام تر باشد. لیلی گلستان حوزه سیاست را هم چندان با نشاط نمی داند: «ملال در این حوزه هم بسیاری را گرفته، ولی هنوز انرژی ما را نگرفته و تمام اینها باعث نشده ما انرژیمان را از دست بدهیم. ما در این عرصه تلاش می کنیم و برای همه فعالان عرصه ادب و هنر آرزوی سلامتی می کنم.»
گلستان سال گذشته دو کتاب یا نویسنده را دنبال می کرده که حسابی از آنها راضی است: «الان می بینم آنها کارهایشان درجه یک شده است. یکی پسر افغان به اسم محمدحسین محمدی است و اسم کتابش «توهیچ گپ نزن» است که به نظر من بهترین کتابی است که در سال گذشته خواندم.»
لیلی گلستان به عنوان یک آدم علاقه مند و دلسوز یک پیشنهاد می دهد، پیشنهادی که از بد دوران کم از التماس ندارد؛ «تو را خدا دست از این سانسور ها و توقیف ها بردارید، ما آدم های بد و خطرناکی نیستیم، ما می خواهیم خدمت کنیم، من در عرصه هنر، گالری، نقاشی و کتاب مشغولم ما خیلی آزار می بینیم امیدوارم یک نفر هم پیدا شود به ما گوش کند، عمل کند و ببیند ضرری از سوی ما متوجه اش نیست.»
